Hólmanes- Landslag og jarðfræði
Hólmatindur er afar tilkomumikið fjall og rís 1000 m yfir sjávarmál milli Eskifjarðar og Reyðarfjarðar. Hólmanes sem teygir sig til suðausturs frá honum er klettótt og ber þar mest á Ytri-Hólmaborg (114 m) en norðan á nesinu er þó nokkurt sléttlendi. Utan til á nesinu eru víða hamrar í sjó fram en innar malar- og þangfjörur.
Hólmanes og Hólmaháls er að miklu leyti úr basísku bergi sem hefur storknað á yfirborðinu og er dökk á lit. Yst á nesinu er berggrunnurinn þó úr súru gosbergi, svokölluðu líparíti sem er ljósleitt og er þetta vestasti og yngsti hluti Reyðarfjarðareldstöðvar sem var virk fyrir 11-12 miljónum ára. Líparítið er viðkvæmt fyrir veðrun og klofnar sundur í flögur og sést þetta mjög greinilega norðan og austan við Ytri Borgina. Borgirnar og Hólmarnir hafa aftur á móti myndast við storknun bergkviku neðanjarðar, sem innskot úr basísku bergi svokölluðu díabasi sem hefur troðist inn á milli hraunlaganna sem fyrir voru. Þessi innskot reyndust harðari en hraunlögin í kring og hefur því rofmáttur ísaldarjökulsins ekki náð að vinna eins auðveldlega á þeim og berginu í kring.
Eftir að eldvirkni lauk við Reyðarfjörð hafa roföfl unnið að landmótuninni og áhrifamestir voru jöklar ísaldar. Reyðarfjörður er heljarmikill jökulsorfinn dalur og lá meginjökullinn út eftir honum. Annar þynnri jökull hefur skriðið út Eskifjörð og er hann því grynnri en Reyðarfjörður. Dýpi í mynni Eskifjarðar er 30-50 m en 130–150 m í Reyðarfirði, sunnan við nesið. Hólmarnir líta út eins og hvalbök og vitna um skriðstefnu jökulsins.
Skeleyri hefur myndast við sjávarrof í Reyðarfirði. Hún er gerð úr líparítmöl sem sjórinn hefur skolað utan úr Básum og hlaðið upp á straumaskilum.